وقتی نوجوان بودم، داستان «خانه قانون‌زده» اثر چارلز دیکنز را خواندم. در آن داستان، زنی اشرافی و ثروتمند بود که از انگلیس برای کودکان آفریقایی دلسوزی می‌کرد اما هرگز به فرزندان خودش توجه نکرده و نیازهای آنان را برآورده نمی‌کرد.
ملانیا، بانوی اول ایالات متحده، در هنگام دیدار آلاسکا بین سران آمریکا و روسیه، نامه‌ای به همسرش ترامپ داد تا به پوتین بدهد. در نامه چنین آمده بود که آقای پوتین! کشتن کودکان اکراینی اشتباه است، آن‌ها باید در صلح زندگی کنند و شما می‌توانید فقط با حرکت دادن قلم خود روی کاغذ، این کشتار را متوقف کنید. نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل نیز پیامی تصویری به مردم ایران فرستاد مبنی بر این که دولت اسرائیل از تشنگی مردم ایران ناراحت و آماده است تا مشکل کمبود آب در ایران را حل کرده و به کمک مردم ایران بشتابد.
حالا ملانیای عزیز، قبل از این که نامه را به پوتین بدهی، فقط با یک گردش دست لطفاً به همسرت ترامپ که نزدیکترین فرد در جهان به توست، توصیه کن که از همدستی با نتانیاهو در کشتار مداوم بیش از سی هزار کودک در غزه و فلسطین دست بردارد. مگر این که باور داشته باشید که یک کودک چشم آبی اوکراینی حق حیات متفاوتی نسبت به یک کودک چشم قهوه‌ای فلسطینی دارد و آقای نتانیاهو، اگر به دیگران اهمیت می‌دهید قبل از به فکر تشنگی ما ایرانیان بودن که در حمله اخیرتان بیش از هزار و دویست نفر از غیرنظامیان آن‌ها را کشته و هزاران نفر را مجروح کرده‌اید، لطفاً اجازه دهید آب و غذا وارد غزه شود و از سرقت منابع آبی کشورهای مجاورتان در این هفتاد سال دست بردارید.
ما ایرانی‌ها ضرب‌المثلی داریم که می‌گوید: کل (کچل) اگر طبیب بودی سرخود دوا نمودی.
نکته آماری: درصد کودکان کشته‌شده در درگیری غزه 37.7٪ است ولی درصد کودکان کشته‌شده در درگیری اوکراین 0.3٪ است.
دیگر هیچ نمایشی مردم جهان را فریب نخواهد داد. به خصوص پس از این قتل‌عام‌ها در خاورمیانه.
۲۴۲۲۴۲
