عراق برای ما خیلی مهم است. ارزش سوریه برای ما ارزش ابزاری بوده است. ارزش لبنان و عراق برای ما ذاتی است. چون سرریز ناامنی در عراق، یعنی سرریز ناامنی در ایران. باید تمام تلاش خود را بکنیم تا عراق باثبات باشد و امنیت در آن برقرار باشد و حداقل دولتی باشد که ضد ما نباشد و در بهترین حالت دولت دوست در آنجا باشد. این‌ها چیزهایی است که با آمریکایی‌ها می‌توانیم به توافق برسیم. کما اینکه قبلا هم رسیدیم.
ناصر هادیان استاد دانشگاه معتقد است ما باید خواست‌های مشخصی در مذاکره با امریکایی‌ها داشته باشیم. او یکی از این خواست‌های مشخص را تضمین امنیت عراق و خروج قانونمند نظامی امریکا از منطقه نزدیک ما در مذاکرات دانست.
هادیان استاد برجسته روابط بین‌الملل در گفت‌وگویی در خبرآنلاین در این مورد این‌گونه توضیح داد: تاکنون سیاست آمریکا نسبت به ما «مهار بعلاوه تعامل گزینشی» بوده است و سیاست ما هم «ضد مهار بعلاوه تعامل گزینشی» بوده است. سیاست ما باید «ضد مهار بعلاوه تعامل همه جانبه» باشد. همه موضوعات دو طرف باید روی میز باشد. الان این را شدنی می‌دانم. موضوعات آن‌ها مشخص است. چند موضوع را همیشه مطرح می‌کنند. یکی هسته ای است و مفصل در مورد جزییات مسائل و خواسته‌های ما و این که می‌توانیم مذاکره کنیم گفته ام. چون مبنایی وجود دارد. چیز دیگری که مطرح می‌کنند، مسائل منطقه، برنامه موشکی و حقوق بشر است. حقوق بشر هم چیزی می‌گویند که گفته باشند. ترامپ هم حتی آن را نمی‌گوید. برنامه موشکی هم در چارچوب مذاکرات درباره سلاح‌های متعارف می‌گنجد. اگر یک اصل پذیرفته شده در مذاکرات سلاح‌های متعارف باشد، آن اصل این است که موازنه قوا نباید به هم بخورد؛ یعنی یکی در بعد موشکی قوی است و یکی پهپادی و یکی تانک یا هواپیمایی. پس این موازنه نباید به هم بخورد. همه این‌ها باید روی میز باشد. در مذاکرات، برنامه موشکی سلاح متعارف است، همه چیز باید روی میز باشد و مسایل منطقه‌ای هم باید باشد. مسأله‌ای نیست که بین المللی باشد. بر اساس تهدیدهایی است که در منطقه وجود دارد.
پس برنامه موشکی از بحث‌ها خودبه‌خود خارج می‌شود. آن‌ها چیزهایی می‌گویند، ولی وقتی صحبت کنیم، از موضوع مذاکرات خارج می‌شود. مذاکرات هسته‌ای هم به نظرم امکانش هست. برجام مبنای خوبی است و باید تغییراتی پیدا کند.
در مسأله منطقه، دغدغه آمریکایی‌ها الان سوریه و لبنان و فلسطین و این‌ها نیست. می‌گویند قدرتشان کاهش پیدا کرده است. درمورد یمن هم مسأله ما بیشتر با عربستان است و باید با او معامله ای انجام دهیم و مسأله یمن را سر و سامان دهیم. این کار نمی‌تواند همینطور ادامه پیدا کند. آن‌ها نیاز دارند که وضعیت اقتصادی بهتر و استاندارد زندگی بهتری داشته باشند و ما می‌توانیم با عربستان این کار را انجام دهیم. نباید فراموش کنیم که یمن در مجموعه امنیتی ما نیست.
در ارتباط با سوریه هم فعلا بهترین سیاست، صبر عاقلانه است. بنشینیم تا دعواهای خود را داشته باشند. ببینیم ترکیه، اخوانی ها، عربستان و امارات و خود جولانی و اسرائیل و دروزی‌ها آن جا چه کار می‌کنند. صد مسأله در آنجا دارند. بهترین استراتژی این است که صبر کنیم و دخالتی نداشته باشیم تا وضعیت میدان مقداری شفافیت بیشتری پیدا کند. بگذاریم مسأله آن‌ها باشد.
این جا تنها عراق می‌ماند. عراق برای ما خیلی مهم است. ارزش سوریه برای ما ارزش ابزاری بوده است. ارزش لبنان و عراق برای ما ذاتی است. چون سرریز ناامنی در عراق، یعنی سرریز ناامنی در ایران. عراق بی نهایت برای ما مهم است و باید تمام تلاش خود را بکنیم تا عراق باثبات باشد و امنیت در آن برقرار باشد و حداقل دولتی باشد که ضد ما نباشد و در بهترین حالت دولت دوست در آنجا باشد. این‌ها چیزهایی است که با آمریکایی‌ها می‌توانیم به توافق برسیم. کما اینکه قبلا هم رسیدیم.
این چهار خواسته آن‌ها است. اما خواسته ما چیست؟ رفع تحریم بوده است که خیلی کلی می‌گیرم. رفع تحریم، بحث سلبی آن است و سرمایه گذاری در ایران و تجارت آزاد و انتقال تکنولوژی که همه این‌ها در برجام است و با تغییرات جزئی می‌تواند دوباره باشد. این قسمتی است که ما کار کرده ایم. اما قسمت‌های دیگری هست که کار نکرده ایم. خیلی وقت‌ها که با آمریکایی‌ها می‌نشستم به من می‌گفتند که از ما چه می‌خواهید؟ نمی‌دانستم چه بگویم. مثلا بگویم احترام متقابل؟ نمی‌فهمیدند که احترام متقابل یعنی چه؟ این‌ها ضعف است. موضع قدرت نیست. آمریکا با کسی مذاکره نمی‌کند که بگوید باید به من احترام بگذارید. از موضع قدرت صحبت می‌کنند. احترام متقابل و به رسمیت شناختن حق من و قدرت من در منطقه، این‌ها موضع ضعف است. قدرت نیست. باید خواسته‌های مشخص داشته باشیم.
ما باید روی خواسته ای تمرکز کنیم و آن هم خروج قانونمند و تدریجی نظامی آمریکا از منطقه نزدیک ما است. کاری با اردن و مصر ندارم. پایگاه‌های خلیج فارس در دوره ای که تعیین می‌کنیم از اطراف ما جمع شود. در دوره‌ای رفت و آمد کشتی‌هایشان در خلیج فارس قانونمند شود تا نظامی‌ها مانند اقتصادی‌ها یک برنامه مرتب و منظم داشته باشند که اگر سر میز نشستیم، به آمریکایی‌ها بگوییم چطور این خروج رخ دهد. این دو چیزی است که به ذهن من آمده است. می‌شود افرادی هم فکر کنند و بگویند که درباره این موضوعات هم خوب است مذاکره کنیم و در مذاکره باشد. ولی جنسش انضمامی و زمینی باشد. نه از این چیزها که دست از خوی استکباری بردارید.
مشروح گفتگو را در لینک زیر بخوانید:
در مقابل آمریکا خواسته‌های مشخص داشته باشیم / برای مذاکره نیاز به میانجی نداریم/ برنامه موشکی از مذاکرات خارج خواهد شد
311314
