تسنیم نوشت: مصاحبه شکدم در واقع یک صحنه بازجویی و شکنجه پنهان است؛ او مقابل دوربین رسانه موساد مینشیند و تلاش میکند با فحاشی به ایران و رهبرانش این اطمینان را به اسرائیلیها بدهد که واقعاً نسبت و علقهای به ایران و نظامش ندارد.
بر همین اساس از قبل انتظار میرفت که شکدم، اظهارات خود را رادیکالتر از پیش کند و به نمایشی فراتر از گذشته روی آورد، گفتههای کاترین شکدم در مصاحبه اخیر خود با رسانه موساد را باید در همین راستا ارزیابی کرد، اظهارات او آنقدر احمقانه است که نیازی به پاسخ ندارد و خود او قاعدتاً میداند که آنچه میگوید برای مخاطب ایرانی باورپذیر نخواهد بود.
معمولاً وقتی رسانهای بهدنبال جنگ شناختی است و میخواهد کمپینی علیه فرد محبوبی در ایران یا هرجای دنیا راه بیندازد، یک قاعدهی اولیه و بدیهی این است که سخنان او در همان نظر اول آنقدر احمقانه و با فاصله نجومی از واقعیت بهنظر نرسد که تأثیر آن را عمیقاً کاهش دهد. رسانهی کاربلد، حتی اگر رسانه تروریستها باشد، باز باید تلاش کند که شکاف «روایت» او با «واقعیت» آنقدر زیاد نباشد که اعتبار رسانه را از میان پاره کند!
بنابراین پرسش اولی که درباره مصاحبه اخیر شکدم به ذهن مخاطب میرسد این است که چرا او چنین گزارههای احمقانهای را بهکار میبرد.
بهنظر میرسد که پاسخ به این سؤال را نه در طراحی شکدم و رسانه موساد، بلکه باید در همان ترس شکدم از موساد جستوجو کرد.
آنچه در ایران اینترنشنال به نمایش گذاشته شد، بیش از آنکه به گفتگو شبیه باشد، به شکنجه شکدم و تلاش او برای دور شدن از یک اتهام شباهت داشت، این مصاحبه در واقع یک صحنه بازجویی و شکنجه پنهان است؛ شکدم مقابل دوربین رسانه موساد مینشیند و تلاش میکند با فحاشی به ایران و رهبرانش، این اطمینان را به اسرائیلیها بدهد که واقعاً نسبت و علقهای به ایران و نظامش ندارد و میتواند حتی احمقانهترین سخنان را بر لب براند.
